Δημιουργικός και προσοδοφόρος ο χορός για τον άνθρωπο

Του Πολυχρόνη Πολυχρονιάδη

Στις μέρες μας οι άνθρωποι έχουν γίνει επιφανειακοί, ρηχοί, επενδύοντας στην εξωτερική τους εικόνα. Το φαινόμενο αυτό έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις τις τελευταίες δεκαετίες με την είσοδο του της εικονικής πραγματικότητας‧ όπου οι παλιές αξίες αρχίζουν να ξεθωριάζουν και να αντικαθίστανται από νέες πλασματικές. Με αυτήν την αλλαγή εμποδίζεται και φθίνει ο τρόπος έκφρασης και επαφής του κάθε ατόμου σε σχέση με το περιβάλλον γύρω του.

Ένας τρόπος έκφρασης –ίσως ο πιο βασικός- είναι ο χορός όπου μέσω αυτού όλες οι σκέψεις, όλα τα συναισθήματα και γενικότερα όλη η προσωπικότητα του κάθε ατόμου συμπυκνώνεται και παρουσιάζεται σε έναν δέκτη. Εξαιτίας του χορού, ο άνθρωπος ελευθερώνεται από ότι τον δεσμεύει, μαγεύεται από τη μουσική και γίνεται ένα με αυτή δίνοντας ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα.

Ας μη ξεχνάμε λοιπόν πως ο χορός έχει τόσο μεγάλη ιστορία αφού γεννήθηκε σχεδόν την ίδια στιγμή με τον άνθρωπο όπου χρησιμοποιούταν ως μέσο επικοινωνίας και ανάδειξης των συναισθημάτων του. Μεγαλώνει και ανθίζει, αλλάζει και τροποποιείται, όμως ποτέ δεν αντικαθίσταται ή παύει να υφίσταται‧ είναι όργανο της ψυχής όπου εκφράζεται από όλο το σώμα, αυτόματα.

Κάθε πολιτισμός δημιούργησε ένα δικό του είδος χορού όπου καταλήξαμε να έχουμε εικοσιένα διαφορετικά είδη με το καθένα να είναι εμπλουτισμένο από δεκάδες χορευτικά μοτίβα. Κάθε μέρα προστίθεται όλο και ένα βήμα, όλο και περισσότεροι τρόποι έκφρασης, ο άνθρωπος ποτέ δεν σταμάτησε να προσπαθεί να εκφράζεται, κάθε φορά ανάλογα με τις καταστάσεις, τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα, τις αντιλήψεις που είχε ως τότε και δεν μπορεί να πάψει να το κάνει αυτό‧ γιατί είναι στη φύση του, στο γενετικό του υλικό.

Έτσι είναι δύσκολο να πούμε πως ο χορός είναι κάτι δευτερεύον, κάτι ανούσιο ή κάτι ανώφελο για όλους εμάς.

Μπορούμε τελικά να καταλάβουμε πόσο ζωτική σημασία έχει ο χορός για τον άνθρωπο. Αν και ο σύγχρονος τρόπος ζωής οδηγεί το άτομο στην εσωστρέφεια και στην απομόνωση.

Συμπερασματικά, ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται να κάνει την αυτοκριτική και την αυτοεκτίμηση των καταστάσεων και να συνειδητοποιεί πόσο πολύτιμο χρόνο χάνει σε δευτερεύοντα πράγματα και δεν αφιερώνει χρόνο σε κάτι εποικοδομητικό και δημιουργικό.

Για παράδειγμα, το διάβασμα ενός βιβλίου ή η ζωγραφική γυμνάζουν τη ψυχή και το πνεύμα‧ η γυμναστική το σώμα, όμως ο χορός συμβάλει στην υγιή κατάσταση και των δυο. Οπότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει κάτι πιο δημιουργικό και προσοδοφόρο στον άνθρωπο από τον χορό.

Πολυχρόνης Πολυχρονιάδης
Μαθητής Ά λυκείου Μακροχωρίου
Χορευτής συλλόγου Ποντίων Μακροχωρίου