Η Βιέννη στην Βέροια

Ναι, αυτή ήταν βραδιά Χριστουγέννων, το βράδυ της Κυριακής 7 Δεκεμβρίου, στον Χώρο Τεχνών. Απολύτως δικαιωμένη η αίθουσα. Αλλά και οι τυχεροί θεατές-ακροατές-η αίθουσα δεν χωρούσε άλλους-που το τίμησαν και τιμήθηκαν από το κόσμημα αυτό, και αυτοί δικαιωμένοι. Ένα κόσμημα, ο Χώρος Τεχνών, που συχνά τελευταία, αφού έχουμε ξεπεράσει το ισχυρό σοκ από την επίδραση της κρίσης (το σοκ όχι την κρίση), γίνεται χώρος που προτιμάται από τα μεγαλύτερα σχήματα στην Ευρώπη. 'Η, επίσης, προτείνεται στα διασημότερα σύνολα είτε χορού είτε μουσικής. Επισημαίνουμε ότι μετά τη Βέροια, μόλις στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη θα δώσει συναυλίες η VIENNA CLASSIC ORCHESTRA.( Αν δεν αυτός ο «ορισμός» του επίζηλου χώρου εκδηλώσεων, αναρωτιόμαστε ποιος μπορεί να είναι). Και για τον λόγο αυτό, η αναγγελία της συναυλίας προσέλκυσε πολύ κόσμο από τους γύρω νομούς.

 Το gala των Χριστουγέννων, από τη διάσημη ορχήστρα τα είχε όλα: τα όμορφα ακούσματα, του Μότσαρτ στο πρώτο μέρος, των Λέχαρ, Γιόζεφ και Γιόχαν Στράους, Μόντι, Κάλμαν, Αντερσον(λιγότερο γνωστοί, καθόλου υπολειπόμενοι όμως οι τελευταίοι στο ελληνικό κοινό), στο δεύτερο μέρος. Κι αυτό ήταν το «κυρίως πιάτο». Και ήταν εξαιρετικά «σερβιρισμένο». Με τον αέρα της μεγάλης ορχήστρας, ο μαέστρος και η ορχήστρα, κατηύθυναν το κοινό στις διαθέσεις μιας μαγευτικής –ταξιδιάρας μουσικής, στο πνεύμα των ημερών. Με την συνοδεία εξαίρετης σοπράνο και δύο χορευτών(ένα πανέμορφο ζευγάρι χορευτών κλάσης), το Χριστουγεννιάτικο γκαλά μετέφερε αυθεντικά την ατμόσφαιρας της Βιέννης.

Μετά τον «τυπικό» και αξεπέραστο Μότσαρτ του πρώτου μέρους, στο δεύτερο γνωρίσαμε μια ορχήστρα «σκαμπρόζα». Απελευθερωμένη από τα κλισέ και το σύνηθες που επιβάλλει μια ανάλογη συναυλία, την μετέτρεψε σε απολύτως Χριστουγεννιάτικο γκαλά, προσφέροντας στιγμές ψυχικής ολοκλήρωσης. Δεν είναι υπερβολή να τονίσουμε ότι δεν υπολειπόταν η βραδιά εκείνων των Πρωτοχρονιάτικων συναυλιών που η κρατική τηλεόραση χρόνια τώρα μας προσφέρει και μας τέρπει. Μέχρι και «μουσική πρόζα» προσφέρθηκε στο κοινό, παιχνιδίσματα αναλογούντα στη γιορταστική ατμόσφαιρα και στο μουσικό περιεχόμενο, για να έρθει η απογείωση με το πασίγνωστο radetzky marsch του Γιόχαν Στράους, τόσο διάσημο και εύηχο, με το μουσικό τέμπο να παρασύρει το κοινό στο γνωστό ρυθμικό σιγοντάρισμα ώστε να καταλήγει μέρος της μουσικής εκτέλεσης και με τη σειρά του να οδηγεί στην κορύφωσή της την ορχηστρική εκτέλεση.

Με μια λέξη, για να τελειώνουμε : Αριστα σε όλα το βράδυ της Κυριακής. Και προσθέτουμε, και πάλι, ότι γίνονται όμορφα πράγματα εκεί στον τομέα του Πολιτισμού για τη Βέροια και την «ενδοχώρα» της.

Υγ: Η συνολική εμφάνιση του κτιρίου του Χώρου, εντυπωσίασε τόσο τα μέλη της αυστριακής αποστολής ώστε ανοιχτά εξέφραζαν την αρέσκειά τους, φωτογραφίζοντάς τον, αυτοί οι τόσο εξοικειωμένοι με τέτοιους χώρους. Στοιχείο αισιοδοξίας για την συνέχεια...

Μιχάλης Κουρόγλου