Οι κοινωνικοποιήσεις και η Αριστερά

Του Παναγιώτη Καπετανάκη

Με την ψήφιση του άρθρου 4 Ν. 1365/83 (περί κοινωνικοποιήσεων…) είχαν δημιουργηθεί ελπίδες ότι θα αλλάξει το τοπίο στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας στρατηγικής σημασίας (π.χ. τράπεζες). Η πράξη, όμως, έδειξε τελικά ότι όλα ήταν ένα ψέμα. Με την εκλογή της «αριστερής» κυβέρνησης στη χώρα μας και τις διαβεβαιώσεις από κυβερνητικά και κομματικά στελέχη τους ότι η κοινωνικοποιήσεις θα ήταν θέμα πρώτης γραμμής κάποιοι πίστεψαν αλλά και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα της αλήθειας. Σε όλους αυτούς θα μπορούσε να πει κανείς ότι το «Κιβώτιο» των ιδεών της ευτυχίας το κουβαλούσαν στο παρελθόν και άλλοι με αγώνες και θυσίες.

Όταν, όμως, αυτό έφτασε στον τελικό σταθμό αποδείχθηκε ΚΕΝΟ ΙΔΕΩΝ, κατά τον Άρη Αλεξάνδρου και όχι μόνο. Σε ό,τι αφορά τις τράπεζες είναι πασιφανές ότι το θέμα των κοινωνικοποιήσεών έπεσε οριστικά στον Καιάδα και αυτή είναι η αλήθεια. Οι απαιτήσεις του Εποπτικού Πλαισίου Βασιλεία ΙΙΙ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι ξεκάθαρες: «οι τράπεζες πρέπει να κόψουν στοιχεία του ενεργητικού τους και να ψαλιδίσουν τους ισολογισμούς τους…».

Οι συστημικές τράπεζες, συνεπώς, όπως πριν έτσι και τώρα μειώνουν τα λειτουργικά τους έξοδα με εθελούσιες εξόδους προσωπικού, συγχωνεύουν ή καταργούν καταστήματά τους και παράλληλα πωλούν περιουσιακά τους στοιχεία συνεχώς. Η Εθνική Τράπεζα πρόσφατα πούλησε τη θυγατρική της στη Βουλγαρία, τη United Bulgarian Bank στη βελγική KBC. Πούλησε, επίσης, την κερδοφόρα θυγατρική της Finashbank, που είχε έδρα στην Τουρκία, στην Εθνική Τράπεζα του Κατάρ, πούλησε την ΠΑΝΓΑΙΑ, τον Αστέρα της Βουλιαγμένης και έπεται συνέχεια. Η Τράπεζα Πειραιώς πούλησε στη γερμανική ERGO την Αγροτική Ασφαλιστική και συμφώνησε, επίσης, στην πώληση της θυγατρικής της τράπεζας στην Κύπρο. Από την άλλη η Alpha Bank πούλησε στην κοινοπραξία ΤΕΜΕΣ το ξενοδοχείο Χίλτον. Παράλληλα, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), το οποίο ελέγχει το πλειοψηφικό μετοχικό κεφάλαιο των συστημικών τραπεζών, έχει ήδη επιβάλλει τους δικούς του όρους στις διοικήσεις των τραπεζών κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της Ενιαίας Επιτροπής Εποπτικού Ελέγχου, στην οποία επικεφαλής είναι η κ. Ντανιέλ Νιουί.

Και ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, όχι μόνο στις τράπεζες αλλά και σε άλλους τομείς όπου υπάρχουν άλλοι εποπτικοί μηχανισμοί της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των Θεσμών, εδώ κάποιοι κοινοβουλευτικοί και κομματικοί του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να μας μιλούν για τον Αντόνιο Γκράμσι, με τη θεωρία του οποίου συμφωνούν, να μας μιλούν επίσης με θαυμασμό για τις απόψεις του ριζοσπάστη αριστερού Αυστριακού οικονομολόγου Γιόσεφ Αλόις Σουμπέτερ, ο οποίος από το 1942 θεωρούσε ως «αναπόφευκτο τον θρίαμβο του Σοσιαλισμού επί του Καπιταλισμού…». Δηλαδή εδώ καράβια χάνονται βαρκούλες αρμενίζουν.

Τέλος, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ως πολύ ενδιαφέρουσα την άποψη του Τομά Πικετί, ο οποίος στο έργο του «Το Κεφάλαιο τον 21ο αιώνα» σημειώνει ότι «δεν έχει βρεθεί ακόμη η προοδευτική παγκόσμια ιδεολογία» που θα πείσει τον κόσμο και η οποία θα μπορέσει να σταθεί ΟΡΘΙΑ απέναντι στις χρηματιστηριακές αγορές και απέναντι στις επικρατούσες σήμερα απάνθρωπες πολιτικές των Σχολών του Σικάγου και του Μίλτον Φρίτμαν, οι οποίες δημιουργούν νησίδες πλούτου για λίγους και γύρω γύρω ωκεανούς φτώχειας και δυστυχίας για τους υπόλοιπους.

Παναγιώτης Καπετανάκης

Τραπεζικός

Βέροια