Πότε και που χρειάζονται τα αντιβιοτικά. 7 Βασικές Αρχές

  • Στο κοινό κρυολόγημα και τις ιώσεις γενικά, στις οποίες περιλαμβάνεται και η γρίπη, δηλαδή όταν υπάρχουν συμπτώματα όπως συνάχι, πονόλαιμος, πυρετός, κεφαλαλγία, μυαλγίες, οστικά άλγη, καταβολή, κακουχία.
  • Στις περιπτώσεις φαρυγγοαμυγδαλίτιδας περίπου το 90% στους ενήλικες και το 80% στα παιδιά είναι ιογενούς αιτιολογίας και δεν πρέπει να χορηγούνται αντιβιοτικά. Για να διευκρινιστεί η ιογενής συνδρομή από τη στρεπτοκοκκική αρκεί η εκτέλεση του Strep-test από τον κλινικό ιατρό στο γραφείο του, η οποία είναι ευαίσθητη, αξιόπιστη, φθηνή και ταχεία (<10 min).
  • Στην ρινοκολπίτιδα, της οποίας τα συμπτώματα (πυώδεις ρινικές εκκρίσεις, άλγος στο πρόσωπο) διαρκούν λιγότερο από 10 ημέρες και στα περισσότερα επεισόδια ωτίτιδας στους ενήλικες.
  • Στην οξεία βρογχίτιδα (βήχας ξηρός ή παραγωγικός).
  • Στα διαρροϊκά σύνδρομα που διαρκούν λιγότερο από 3 ημέρες.
  • Σε όλες τις περιπτώσεις ασυπτωματικής βακτηριοουρίας, ακόμα και σε διαβητικούς ασθενείς, όπως επίσης και στην περίπτωση βακτηριουρίας που έχει σχέση με την παρουσία μόνιμου ουροκαθετήρα. Εξαίρεση αποτελούν οι έγκυες και οι περιπτώσεις παρεμβατικών χειρισμών και χειρουργικών επεμβάσεων στο ουροποιητικό (π.χ. κυστεοσκόπηση, προστατεκτομή), στις οποίες η ασυμπτωματική βακτηριουρία θα πρέπει να θεραπεύεται πριν την πραγματοποίηση των επεμβατικών χειρισμών, ενώ η εγκυμονούσα θα πρέπει να παρακολουθείται σε όλη τη διάρκεια σε όλη τη διάρκεια της κύησης για πιθανή ασυμπτωματική υποτροπή.
  • Σε γυναίκες με κολπίτιδα και άνδρες με ουρηθρίτιδα, όταν στις καλλιέργειες κολπικού και ουρηθρικού αναπτύσσονται κοινά μικρόβια όπως Κολοβακτηρίδιο, Κλεπσιέλλα, Εντερόκοκκος, Σταφυλόκοκκος.