Ο γονέας καλείται να δείξει πάνω από όλα ψυχραιμία και να ακολουθήσει το ένστικτό του, που συνήθως τον ειδοποιεί σωστά. Το θέμα είναι να το πιστέψει και να το ακούσει, να απευθυνθεί σε ένα ειδικό και να καθοδηγηθεί σωστά. Όταν ένας γονέας ανησυχεί, έχει συνήθως δίκιο.

Σημαντικό να διευκρινιστεί είναι πως η σχολική ετοιμότητα, δεν είναι μία μοναδική ικανότητα, αλλά πρόκειται για ένα σύνολο ικανοτήτων. Αυτές δεν τις αποκτούν όλες τα παιδιά σε συγκεκριμένη ηλικία, έτσι κάθε περίπτωση παιδιού εξατομικεύεται.

Η ΜΗ-ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΞΥΠΑΚΟΥΕΙ, ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ.

Η σχολική ετοιμότητα βασικά μας λέει αν ένα παιδί είναι έτοιμο και ικανό να προσαρμοστεί στις κοινωνικές και μαθητικές απαιτήσεις του σχολείου. Με άλλα λόγια αν έχει αναπτύξει κάποιο βαθμό ανεξαρτησίας και κοινωνικοποίησης όπως:

• Να δουλεύει και να κάνει κάτι μόνο του
• Να ακούει και να προσέχει όταν κάποιος μιλά
• Να μπορεί να συναναστρέφεται και να συνεργάζεται με συνομήλικα παιδιά π.χ. να παίζει μαζί τους, να περιμένει τη σειρά του
• Να μπορεί να συμμετέχει σε δομημένα πλαίσια όπως το παιχνίδι και να παρακολουθεί την ώρα του παραμυθιού
• Να έχει την ικανότητα να μένει μόνο του μακριά από τους γονείς.

Συνοπτικά λοιπόν η Σχολική ετοιμότητα δεν είναι μία ευθεία γραμμή – δεν είναι μία απλή ικανότητα αλλά μία σύνθετη, η οποία δεν είναι υποχρεωτικά ομαλή. Δηλαδή δεν είναι μία διαδικασία που απλά λέμε ότι ένα παιδί μπορεί ή δεν μπορεί. Είναι μία διαδικασία στην οποία χρειάζεται ο ειδικός να περάσει αρκετή ώρα με το παιδί και τους γονείς και να εντοπίσει τους πιθανούς τομείς όπου το παιδί δεν είναι τόσο αποτελεσματικό αλλά και τους τομείς που το παιδί παρουσιάζει αυξημένες δυνατότητες, πάνω στις οποίες θα «πατήσουμε» για να βοηθηθεί το παιδί.