Με τους Ορειβάτες Βέροιας στην κορυφή Μαγούλα

Του Νίκου Τσιαμούρα

Οι πρώτες Φθινοπωρινές ψύχρες σε αναζωογονούν από την υπνηλία του Καλοκαιριού. Πόσο μάλλον όταν βρίσκεσαι μέσα στη φύση, αναπνέεις τον καθαρό αέρα, βλέπεις και αισθάνεσαι τα χρώματα της φύσης να αλλάζουν μορφή και πρόσωπο.

Ξημερώνει, από το παράθυρο το φως του πρωινού ολοένα και φωτίζει το δωμάτιο. Ξημέρωσε....Φύγαμε από την πόλη της Βέροιας, που αναφέρεται από τον Θουκιδίδη και τον Στράβωνα.

Σημαντική για τη Βέροια είναι η εποχή της δυναστείας των Αντιγονιδών
(294 π. Χ. - 168 μ. Χ) που διαρκεί μέχρι την εποχή της Ρωμαιοκρατίας.
Το ελληνικό σχολείο της πόλης ιδρύεται το 1650 μ. Χ και θεωρείται ένα από τα παλιότερα της χώρας
Πήραμε κατεύθυνση για το Ξηρολίβαδο, ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου, η ημέρα ζεστή και η ηλιόλουστη .

Όμορφο χωριό με πλούσια πολιτιστική κληρονομιά το Ξηρολίβαδο σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 1150 μέτρων καλοκτισμένο μας υποδέχεται ήρεμο στην πρωινή καταχνιά.
Σε γνωστά έγγραφα του ιεροδικείου της Βέροιας , το Ξηρολίβαδο μνημονεύεται πολλές φορές από το 1640. Το Βέρμιο είναι από αυτά τα λίγα βουνά της χώρας μας που για την κάθε εποχή ντύνονται με το δικό τους ξεχωριστό χρώμα.

Λιβάδια, μικρές κοιλάδες, ρέματα και ρυάκια, πλαγιές και χαράδρες.
Το φθινόπωρο είναι η εποχής τα που βελανιδιές, οι καστανιές, τα πλατάνια και οιοξιές φοράνε τα γιορτινά τους.

Ο αέρας αλλάζει θερμοκρασία γίνεται ψυχρότερος , κρυστάλλινος, βουνίσιος , γεμίζει μυρωδιές.
Εννιά παρά και όλοι εμείς μια παρέα μια συντροφιά φίλοι ορειβάτες ορειβατούμε τώρα στον δασικό δρόμο που οδηγεί σε μονοπάτι ανάμεσα σε πυκνό δάσος οξιάς. Μια άγρια ομορφιά μας υποδέχεται, μπήκαμε στο δάσος με τις οξιές. Αφεθήκαμε στο χώρο και τον χρόνο.

Όσο διαρκεί η ορειβασία συνειδητοποιώ για μια άλλη φορά πόσες εικόνες χάνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας! Οι αισθήσεις μας χαλαρές ρουφάνε τα δώρα του βουνού και απολαμβάνουμε τις μαγευτικές εικόνες που ξετυλίγονται μπροστά μας. Τα χρώματα της φύσης με άρωμα και ήχο μας αλλάζουν την διάθεση, αφεθήκαμε στη μαγεία της.

Αφήνουμε το δασικό δρόμο τώρα τοπίο γυμνό, λιβάδια και βραχώδης σχηματισμοί.
Είμαστε στην κορυφογραμμή, αέρας δυνατός μας ακολουθεί μας ταλαιπωρεί αλλά εμείς απτόητοι συνεχίζουμε.

Βρισκόμαστε στην κορυφή μετά από μια διαδρομή εύκολης ανάβασης.
Ομορφιά απεριόριστη τριγύρω οι άλλες βουνοκορφές, εδώ δεν έχουν θέση οι σκοτούρες και η καθημερινότητα. Η καθαρότητα της ατμόσφαιρας, το πλούσιο οξυγόνο και η θέα από ψηλά μας κρατάνε δέσμιους του ρομαντισμού μας.

Επιστροφή από άλλη διαδρομή. Διασχίζουμε δάσος με οξιές μελαγχολικό τα φύλλα σιγά – σιγά παίρνουν το χρώμα του μελιού και της ώχρας. Εδώ φωλιάζουν ζαρκάδια, αγριογούρουνα, αλεπούδες, σκίουροι και ορεινές πέρδικες. Φθάσαμε στα αυτοκίνητα άλλη μια μέρα ορειβασίας τελείωσε με επιτυχία.

Αφήσαμε πίσω μας τον ορεινό όγκο της Μαγούλας, είναι η εικόνα που γλυκαίνει την καρδιά μας και ξεκουράζει το μυαλό μας.

Μεσημέρι και η πόλη μας υποδέχεται πολύβουη, η γαλήνη και η ομορφιά του δικού μας βουνού δεν μας άφησε ασυγκίνητους σήμερα.