Τα Τέμπη δεν είναι δυστύχημα. Είναι έγκλημα.
Γιατί ενώ οι αρχές είχαν εγκαίρως ειδοποιηθεί και γνώριζαν για τα κενά στις υποδομές, για τις ελλείψεις στα συστήματα ασφαλείας και για τη συρρίκνωση του προσωπικού στον Σιδηρόδρομο, δεν έκαναν τίποτε για να αποκαταστήσουν τα προβλήματα και να αποτρέψουν την τραγωδία.
Το πραγματικό δυστύχημα, τελικά, που είναι και η αιτία για τον θάνατο 57 ανθρώπων που επέστρεφαν με το τρένο στα σπίτια τους το μοιραίο βράδυ και που δεν έφτασαν ποτέ, είναι η διάλυση του δημόσιου τομέα.
Που συμπαρέσυρε, εκτός των άλλων και τη διάλυση των Σιδηροδρόμων και την κατάρρευση της ασφάλειας των Μεταφορών.
Το έγκλημα στα Τέμπη δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου της διάλυσης του Κοινωνικού Κράτους.
Μιας διάλυσης που συντελείται τα τελευταία χρόνια οργανωμένα σε κάθε δημόσιο αγαθό και σε κάθε δημόσια υπηρεσία. Από την ασφάλεια των Μεταφορών, μέχρι τους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της Ενέργειας, της Κοινωνικής Προστασίας και της Εργασίας.
Απομακρύνοντας, εντέλει, τη χώρα από την επίτευξη των στόχων της Βιώσιμης Ανάπτυξης.
Γιατί μια Ανάπτυξη που υπηρετεί τα κέρδη των λίγων και δεν απευθύνεται στην κοινωνική ευημερία των πολλών, δεν μπορεί να είναι Βιώσιμη.
Βιογραφικό
Ο Μυλόπουλος Γιάννης Α. γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1958. Πατέρας του ήταν ο Ανδρέας Μυλόπουλος, από το Σοχούμ της Ρωσίας και μητέρα του η Άννα Διακογιάννη-Μυλοπούλου, από τη Σύμη Δωδεκανήσου. Αποφοίτησε από το εξατάξιο γυμνάσιο του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης (1976). Σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1976-1982). Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ (1982-1987). Έκανε τη στρατιωτική του θητεία στον Στρατό Ξηράς (1987-1988). Εργάστηκε στη Γενική Γραμματεία Έρευνας & Τεχνολογίας, 1989-1990. Από το 1990 μέχρι και σήμερα υπηρετεί ως μέλος ΔΕΠ στον Τομέα Υδραυλικής & Τεχνικής Περιβάλλοντος του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Συγκεκριμένα, υπηρέτησε στις βαθμίδες του λέκτορα (1990-1994), του επίκουρου καθηγητή (1994-1999), του αναπληρωτή καθηγητή (1999- 2003) και του Καθηγητή (2003-σήμερα). Εργάστηκε ως Επισκέπτης Καθηγητής στη Σχολή Περιβαλλοντικών Σπουδών του York University στον Καναδά (1994-1995), στο Stevens Institute of Technology, των ΗΠΑ (2006-2007), και στο European University Cyprus, (2014-2015). Πρόεδρος του Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού, ΕΣΔΕΠ, του ΑΠΘ (2001-2007) και μέλος της ΔΕ της ΠΟΣΔΕΠ (2005-2007). Πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης (2010-2014). Κατά τη διάρκεια της πρυτανικής θητείας του εκπροσώπησε τη Σύνοδο των Πρυτάνεων των ελληνικών Πανεπιστημίων στην European Universities Association (EUA), και εκλέχθηκε μέλος του Προεδρείου και Πρόεδρος της Συνόδου των Πρυτάνεων (2013-2014). Πρόεδρος του ΔΣ του Τεχνολογικού Μουσείου ΝΟΗΣΙΣ και του Τελλόγλειου Ιδρύματος (2010-2014). Πρόεδρος της ΔΕ της ΕΡΤ3 (2015). Πρόεδρος του ΔΣ της Αττικό Μετρό ΑΕ, (2016-2019). Περιφερειακός Σύμβουλος στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, ως επικεφαλής της παράταξης ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, 2023 - σήμερα). Συγγραφέας πολλών επιστημονικών άρθρων σε περιοδικά και συνέδρια στην περιοχή της Βιώσιμης Ανάπτυξης για το Περιβάλλον και της Ολοκληρωμένης Διαχείρισης των Υδατικών Πόρων. Αρθρογράφος και σχολιαστής της επικαιρότητας σε εφημερίδες, σε ηλεκτρονικές σελίδες και σε περιοδικά. Αρθρογράφος στο TV Χωρίς Σύνορα (2019 - σήμερα). Έχει γράψει 5 βιβλία: «ΠΙΣΩ-ΔΕΞΙΑ;» (2006), «ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΧΩΝ» (2010), «ΤΑ ΑΝ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ» (2015), «ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ», (2018) και «ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ» (2021). Είναι έγγαμος με την καθηγήτρια του ΑΠΘ Ελπίδα Κολοκυθά και έχει δυο παιδιά, τον Ανδρέα και την Ιωάννα.
