Η οικογένεια ως αναντικατάστατο στήριγμα της κοινωνίας

Γράφει ο Τάσος Βασιάδης

Οι πρόσφατες αναφορές  στην Διεθνή Ημέρα της Οικογένειας επανέφεραν στο προσκήνιο την σπουδαιότητα αυτού του θεσμού για την διασφάλιση  της κοινωνικής συνοχής έναντι των πολλαπλών κινδύνων που την απειλούν

Η Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας καθιερώθηκε το 1993 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και ορίστηκε να εορτάζεται στις 15 Μαΐου  κάθε έτους.

Ο ετήσιος αυτός εορτασμός αντανακλά τη σπουδαιότητα που αποδίδει η διεθνής κοινότητα στην οικογένεια, ως βασικού  κυττάρου της κοινωνίας.

Η σπουδαιότητα αυτή  καταγράφεται σε παλαιότερες τηλεοπτικές εκπομπές  που ξαναπροβάλλονται και καταγράφουν σημαντικό ποσοστό προτίμησης μεταξύ των τηλεθεατών..

Ο λόγος για τον οποίο οι συγκεκριμένες τηλεοπτικές σειρές συγκεντρώνουν έντονα το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού, είναι διότι μέσω των δρώμενων που περιγράφονται, αναβιώνει στη συνείδηση των τηλεθεατών το ξεχασμένο εν πολλοίς για τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα οικογενειακό πρότυπο, που κυριαρχούσε στην ελληνική κοινωνία πριν επιβληθεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής και επικρατήσουν αντιλήψεις ξένες προς την ελληνική παράδοση.

Η συνύπαρξη στην ίδια οικογένεια και υπό την ίδια στέγη μελών διαφορετικών γενεών, η από κοινού αντιμετώπιση των οικογενειακών και κοινωνικών προβλημάτων, η κοινή οικονομική επιφάνεια, η σφυρηλάτηση ισχυρότατων δεσμών και η άμεση αποκατάσταση τους μετά από τις αναπόφευκτες προσωπικές ρήξεις και αντιθέσεις, αποτελούν κοινωνική πραγματικότητα οικεία προς τις ιστορικές ελληνικές παραδόσεις.

Ειδικότερα με τα δρώμενα των οικογενειών των τηλεοπτικών σειρών, οι τηλεθεατές παραπέμπονται σε ανάλογα βιώματα παλιότερων εποχών με πρόκληση αισθημάτων νοσταλγίας για μια ειδυλλιακή οικογενειακή ατμόσφαιρα που έχει εξοβελιστεί από το σημερινό τρόπο ζωής.

Με αφορμή αυτές τις τηλεοπτικές σειρές, επισημαίνεται η αναγκαιότητα της προάσπισης και της διαφύλαξης της οικογενείας ως κυρίαρχου αναχώματος κοινωνικής συσπείρωσης και άμυνας απέναντι στους παντοειδείς κινδύνους, οι οποίοι ελλοχεύουν και υπονομεύουν τη φυσική υπόσταση του κάθε κοινωνικά απομονωμένου πολίτη.

Η οικογένεια σαν εργαστήρι αξιών και ιδεών είναι αναντικατάστατη.

Οι πολίτες που προέρχονται από δεμένες οικογένειες με παραδόσεις και αξίες αποτελούν κατά κανόνα και εκείνες τις προσωπικότητες που στηρίζουν και αναδεικνύουν το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Σε τελευταία ανάλυση οι κοινωνίες τόσο πιο ισχυρές και τόσο πιο απρόσβλητες είναι απέναντι των όποιων εσωτερικών ή εξωτερικών κινδύνων όσο συντίθενται από οικογένειες δεμένες και συσπειρωμένες.

Τα υψηλά ποσοστά ακροαματικότητας απέναντι στο προβαλλόμενο οικογενειακό πρότυπο από τις τηλεοπτικές σειρές δείχνουν και την επιθυμία στροφής του σημερινού Έλληνα σε παραδοσιακές κοινωνικές αξίες που στη διάρκεια της συνολικής ιστορικής διαδρομής έδωσαν τη δυνατότητα στον τόπο να μεγαλουργήσει.