Δεν χάλασε ο κόσμος – και δεν τελείωσε τίποτα
- Γράφτηκε από τον/την Αρθρογράφος

Γράφει ο Θεολόγος Μαρμάγγελος
Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, η χώρα περνά ένα παράξενο τελετουργικό. Μαθητές που τρέχουν με άδειο στομάχι σε εξεταστικά κέντρα, γονείς που ξυπνούν από τις πέντε, παππούδες που προσεύχονται σιωπηλά. Μια κοινωνία που έχει επενδύσει τόσο πολλά, σε τόσο λίγες σελίδες χαρτί.
Οι Πανελλήνιες δεν είναι απλώς εξετάσεις. Είναι φορτίο. Είναι προσδοκία. Είναι εκείνη η σιωπή στο τραπέζι του μεσημεριανού που γεμίζει ενοχές. Είναι το βλέμμα του πατέρα που έχει ξεχάσει να χαμογελά. Είναι η μάνα που λέει, "ό,τι και να γίνει, σε αγαπάμε", αλλά η φωνή της τρέμει.
Και όμως – ας το πούμε όσο πιο καθαρά γίνεται: δεν χάλασε ο κόσμος.
Δεν χάλασε ο κόσμος αν δεν γράψεις καλά. Δεν τελείωσε τίποτα. Δεν είσαι λιγότερος άνθρωπος, λιγότερο ικανός, λιγότερο άξιος επειδή δεν τα κατάφερες αυτή τη φορά.
Αλλά ας μη φοβόμαστε να μιλήσουμε και για την επιτυχία. Για τα παιδιά που άντεξαν. Που διάβασαν με σκισμένα μάτια, που πίστεψαν στον εαυτό τους. Που μάζεψαν τα κομμάτια τους ύστερα από κάθε κρίση πανικού, κάθε απογοήτευση, κάθε “δεν μπορώ άλλο”. Αυτά τα παιδιά δικαιούνται να χαρούν. Να συγκινηθούν. Να νιώσουν πως κάτι κέρδισαν – γιατί όντως κέρδισαν.
Απλώς να θυμούνται – και να τους θυμίσουμε – ότι αυτή η επιτυχία δεν είναι το τέλος. Δεν είναι η εξασφάλιση. Είναι απλώς η αρχή. Μια πόρτα που άνοιξε. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους που «πέτυχαν» στις Πανελλήνιες και χάθηκαν λίγο μετά – γιατί έκαναν αυτό που ήθελαν οι άλλοι, όχι εκείνοι. Έχω δει και εκείνους που δεν πέρασαν πουθενά, και έφτιαξαν τη ζωή τους με πείσμα και καρδιά.
Η ζωή είναι πιο σύνθετη, πιο δύσκολη, αλλά και πιο ανοιχτή απ’ όσο φανταζόμαστε στα 17-18. Δεν είναι γραμμική. Δεν σε καταδικάζει μ’ ένα γραπτό, ούτε σε στεφανώνει. Και πολλές φορές οι μεγάλες απαντήσεις έρχονται αργά – κι όχι σε τετράδια Πανελληνίων.
Ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας. Ας σταθούμε δίπλα στα παιδιά μας — όχι μόνο όταν κερδίζουν, αλλά κυρίως όταν χρειάζονται στήριγμα. Και ας τα αφήσουμε να αναπνεύσουν. Να διαλέξουν. Να ονειρευτούν.
Καλή επιτυχία σε όλους. Σε όσους περάσουν εκεί που ήθελαν, και σε όσους θα φτιάξουν μόνοι τους τον δρόμο. Σε όσους νιώθουν τώρα ανακούφιση, και σε όσους χρειάζονται μια αγκαλιά και λίγο χρόνο.
Η ζωή — ευτυχώς — δεν εξετάζεται με τρίωρα.