Φεστιβάλ Δασών: Η μουσική των Βαλκανίων ήρθε στο Ξηρολίβαδο (φωτογραφίες, βίντεο)

Κυριακή, 01 Αυγούστου 2021 23:50
Γράφτηκε από τον/την Pliroforiodotis

Με τον διάσημο συνθέτης Γκόραν Μπρέγκοβιτς και την μπάντα του κορυφώθηκε και ολοκληρώθηκε στο Ξηρολίβαδο το Φεστιβάλ Δασών που εγκαινίασε φέτος η ΚΕΠΑ Βέροιας, σε συνεργασία με την Περιφερειακή Ενότητα Ημαθίας. Ήταν μια μεγάλη συναυλία, την οποία παρακολούθησαν 3.500 θεατές, που στέφθηκε με επιτυχία. Ήταν μια νότα δροσιάς για όσους βρέθηκαν εκεί αφού από την μια απόλαυσαν τα έργα του διάσημου μουσικοσυνθέτη και από την άλλη είχαν την ευκαιρία να περάσουν ένα δροσερό βράδυ στο βουνό, μια καυτή ημέρα του Αυγούστου.

Το πρόγραμμα που παρουσίασε το σχήμα περιελάμβανε τις πιο διάσημες στιγμές του Μπρέγκοβιτς από το παραδοσιακό «Ederlezi» και τον «Καιρό των Τσιγγάνων» μέχρι το «Mesecina» και το «Kalasnjikov» αλλά και το υπέροχο «Ausencia» από το «Undergound» και φυσικά μελωδίες που ντύθηκαν με ελληνικούς στίχους και έγιναν αγαπημένα τραγούδια όπως «Το Βενζινάδικο» ή το «Θεός αν είναι» και το «Παραδέχτηκα».

Παράλληλα ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς παρουσίασε και τη νέα του δισκογραφική δουλειά που έχει τίτλο «Τρία Γράμματα από το Σεράγεβο» και περιέχει έναν ύμνο για την γενέθλια πόλη του συνθέτη. Μωσαϊκό από Χριστιανούς Εβραίους και Μουσουλμάνους πριν από τον πόλεμο του 90 το Σεράγεβο είχε την ποικιλία και την ανοιχτή ματιά μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας που είχε να δώσει πολλά στα πιο ανήσυχα παιδιά της. Αυτή είναι και η αφετηρία του Three Letters from Serajevo .

Μαζί με τον Γκόραν Μπρέγκοβιτς ήταν η μπάντα του, The Wedding and Funeral Band, καθώς και ένα σύνολο 10 εγχόρδων και χορωδών.

Απολαύστε απόσπασμα από την συναυλία

Την αυλαία της βραδιάς άνοιξε το τοπικό σχήμα Balkan Melody. Δείτε ένα απόσπασμα από το πρόγραμμά τους

Ποιος είναι ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς

Αρκετοί μουσικοί θα ήταν ευχαριστημένοι με την καριέρα του Goran Bregovic.

Σύγχρονος συνθέτης, παραδοσιακός μουσικός ή ρόκ στάρ, δεν είχε να διαλέξει – τα έκανε όλα για να ανακαλύψει μια μουσική που είναι ταυτόχρονα διεθνής και χωρίς καμιά αμφιβολία δική του. Η μουσική περιπέτεια του Goran Bregovic ξεκινά τη δεκαετία του ’60, σε ένα μουσικό κολέγιο στο Σεράγιεβο. Εκεί μαθαίνει βιολί, θεωρία και αρμονία, αλλά δεν φαίνονται αρκετά ενδιαφέροντα.

Ακόμα και στην Γιουγκοσλαβία του Τίτο, το ρόκ εν ρόλ βάζει φωτιά στα ΄60ς. Οι απαντήσεις στην εξέγερση των εφήβων που προσφέρει αυτό το είδος και η ανακάλυψη της δύναμης έλξης που έχει η ηλεκτρική κιθάρα για το γυναικείο φύλο φωτίζουν το δρόμο για τον Goran. Συνεχίζει τις σπουδές σε φιλοσοφία και κοινωνιολογία, αλλά συγκροτεί και μια ρόκ μπάντα με το όνομα - Bijelo Dugme (Λευκό Κουμπί). Το πρώτο τους άλμπουμ γίνεται αμέσως επιτυχία που συνεχίζει να μεγαλώνει σε όλη την Ανατολική Ευρώπη έως τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Δεκατέσσερα χρόνια, δώδεκα άλμπουμς και με τρεις τραγουδιστές απο την ίδρυση τους, το συγκρότημα πούλησε εκατομμύρια δίσκους και έφερε κοντά χιλιάδες ανθρώπους σε κάθε συναυλία του. Γιός Σέρβας μητέρας και Κροάτη πατέρα ζώντας στο μουσουλμανικό Σεράγιεβο, ο Goran Bregovic είναι ο ήρωας όλων, αλλά παρατηρώντας την άνοδο του φανατικού εθνικισμού που παρασέρνει το κοινό στις συναυλίες του, διαλύει το συγκρότημα.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, ο σκηνοθέτης Emir Kusturica, οπαδός της δουλειάς του Goran Bregovic, τον πείθει να πάρει μέρος στο επόμενο έργο του. Η σύνθεση της μουσικής για το «Καιρό των Τσιγγάνων» επιτρέπει στον Goran Bregovic να σμιλεύσει την αντίληψη του στην μουσική δραματουργία και να δουλέψει γύρω απο την Τσιγγάνικη Μουσική που τον συναρπάζει. Ο συνδυασμός των εικόνων του Kusturica και οι νότες του Bregovic δίνουν έναν αποτέλεσμα που δεν ξεχνιέται. Για το “Arizona Dream” ταξιδεύουν οι δυό τους στις ΗΠΑ όπου ο Kusturica φιλμογραφεί τους Faye Dunaway, Jerry Lewis και Johnny Depp και ο Bregovic γράφει για τον “Νονό” της punk rock, Iggy Pop.

Το 1994, στην ταινία του Patrice Chereau’s “Reine Margot”, η μουσική του ανάβει φωτιές στα μάτια της Γαλλίδας ηθοποιού Isabelle Adjani και στην φωνή της Ισραηλινής στάρ Ofra Haza. Αυτο το φίλμ διευρύνει την φήμη του συνθέτη. Την επόμενη χρονιά, ενώ ο πόλεμος μαίνεται στην χώρα τους, Bregovic και Kusturica συνεργάζονται άλλη μια φορά στην ταινία “Underground”, που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών 1995. Για την μουσική αυτής της ταινίας ο Goran κάλεσε τον Saban Bajramovic, γνωστό ως “Gypsy Sinatra” και την ντίβα απο το Κέιπ Βέρντε Cesaria Evora.

Τότε ο Goran Bregovic επιστρέφει στις συναυλίες...

Στενοί είναι οι δεσμοί του και με τη χώρα μας και την ελληνική μουσική την οποία αγαπά και παρακολουθεί συνεχώς. Το 1995 εμφανίζετε για πρώτη φορά στην χώρα μας με συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας και Χορωδίας της Ραδιοφωνίας του Βελιγραδίου, σε πέντε μεγαλειώδεις εμφανίσεις – δύο βραδιές στο Θέατρο Γης στην Θεσσαλονίκη, μία αξέχαστη βραδιά στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης και δύο ανεπανάληπτες βραδιές στο Αρχαίο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Αυτές οι εμφανίσεις αποτέλεσαν την απαρχή μιας μεγάλης αγάπης του κοινού με την μουσική του Μπρέγκοβιτς που επιβεβαιώνεται συνεχώς μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν.

Το 1997 αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό στη σχέση του με τη χώρα μας αφού του ανατέθηκε η Τελετή Λήξης της “Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Θεσσαλονίκης 1997”, η οποία πραγματοποιείται την 30η Δεκεμβρίου σε ένα κατάμεστο Παλαί ντε Σπόρ, με ζωντανή αναμετάδοση σε όλα τα Βαλκάνια. Η παραγγελία αυτή είναι πολύ σημαντική γιατί του επιτρέπει να δοκιμάσει νέες τεχνικές σε συνεργασία με ορχήστρες, χορωδούς, πολλούς σολίστ απο ολες τις χώρες των Βαλκανίων, σε ένα μουσικό-χορευτικό-οπτικό υπερθέαμα. Με τίτλο “Σιωπή των Βαλκανίων” που κυκλοφόρησε σε CD απο την Universal Ελλάδας.

Στην «Ορχήστρα του για Γάμους και Κηδείες» πλέκει τα πνευστά των Τσιγγάνων μουσικών με κρουστά, τις Βουλγάρικες πολυφωνίες με χορωδία από αντρικές φωνές. Ντυμένος στα λευκά, καθισμένος ανάμεσα σε ένα ενισχυτή και ένα υπολογιστή, μια ηλεκτρική κιθάρα και την μπάντα του, διευθύνει αυτή την πολύχρωμη ομάδα που διαφέρει στο μέγεθος (9-19 μουσικοί) ανά περίπτωση. Για περίπου είκοσι χρόνια, δίνει συναυλίες σε όλες τις ηπείρους, σε μια ατέλειωτη περιοδεία που έως σήμερα ξεπερνά τις 1500 εμφανίσεις.

Οταν δεν είναι στην σκηνή ο Goran Bregovic συνθέτει κομμάτια που έχουν γίνει μέρος της σύγχρονης μουσικής σκηνής: ένα ορατόριο «My Heart has become Tolerant” γύρω απο τις τρεις μονοθειστικές θρησκείες , ή με ενα μόνο κλείσιμο ματιού προτείνει την πρώτη Τσιγγάνικη Όπερα “Karmen with a Happy End”, ή ένα μονόλογο για μια ηθοποιό και μεγάλη ορχήστρα με τίτλο “Diary of an Unhappy Queen”, και τελευταία το “Three Letters from Sarajevo” με την μπάντα του και συμφωνική ορχήστρα. Η ικανότητα του να αντιλαμβάνεται και να αφομοιώνει απίστευτα διαφορετικές μουσικές κουλτούρες, του επιτρέπει να ενσωματώνει στην μουσική του παραδοσιακά τραγούδια απο Κορσική, Γεωργία ή Βουλγαρία, καθώς επίσης και στοιχεία απο την κουλτούρα της τέκνο – συνεργασία με τον Γερμανό dj Shantel.

Το απεριόριστο ταλέντο του προσελκύει καλλιτέχνες πρώτης γραμμής σαν τον εμβληματικό Ελληνα μουσικό Γιώργο Νταλάρα, την Πολωνή Kayah, την Τουρκάλα Sezen Aksu, τον μυθικό ποπ τραγουδιστή Scott Walker ή τους Gipsy Kings.

Πολύ λίγοι μουσικοί έχουν καταφέρει να εξελίξουν μια τέχνη τέτοιου εύρους που συνδυάζει με συνέπεια μια τόσο μεγάλη ποικιλία στυλ και τεχνικών χωρίς να χάσει την ταυτότητά του. Μια σύνθεση του Goran Bregovic μπορεί να αναγνωριστεί απο τους πρώτους ήχους της και μοιάζει να απευθύνονται σε όλο τον κόσμο χωρίς διαχωρισμό σε φυλή, φύλο, ηλικία ή θρησκεία.

View this gallery on Flickr

View the embedded image gallery online at:
https://www.pliroforiodotis.gr/index.php/news/culture-menu/mousik-menu/71699-goran-bregovic-2#sigProId6cc595e509