Η νέα ποιητική συλλογή του Παύλου Παυλίδη παρουσιάστηκε στη Βέροια

Δευτέρα, 12 Μαϊος 2025 23:31
Γράφτηκε από τον/την Μαρία Τριγώνη

Η νέα ποιητική συλλογή του Παύλου Παυλίδη με τίτλο «Αυτή είναι η γειτονιά μου, σκύλε», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, παρουσιάστηκε στον τόπο καταγωγής του, τη Βέροια.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 12 Μαΐου, σε μια κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Βέροιας, όπου τηνδιοργάνωσαν ο Ποιητικός Πυρήνας και το βιβλιοπωλείο «Ηλιοτρόπιο».

Την παρουσίαση προλόγισε ο ποιητής Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, μέλος του Ποιητικού Πυρήνα, ο οποίος αναφέρθηκε στο βιογραφικό του δημιουργού και μίλησε για τα ποιήματα της συλλογής. Όπως χαρακτηριστικά είπε:
«Με τη νέα του ποιητική συλλογή, ο Παύλος Παυλίδης επιστρέφει σε εποχές και τόπους που γέννησαν ιστορίες, που χαράχτηκαν μέσα του ως σημεία και τοπόσημα, και καθόρισαν τον εσωτερικό του χάρτη. Η συλλογή περιλαμβάνει 25 εκτενή ποιήματα, εκ των οποίων τέσσερα είναι σπονδυλωτά. Τα περισσότερα είναι πεζόμορφα, σε ελεύθερο στίχο, ενώ σε ορισμένα διακρίνεται ρυθμός και ομοιοκαταληξία, σαν να πρόκειται για τραγούδια».

Ο επίσης ποιητής του Ποιητικού Πυρήνα, Δημήτρης Καπετανάκης, μετέφερε τη δική του οπτική για το βιβλίο, σημειώνοντας: «Η συλλογή ξαφνιάζει εξαρχής τον αναγνώστη, καθώς αφηγείται το παρελθόν σε παροντικό χρόνο, σαν να συμβαίνει τώρα. Το βιωματικό στοιχείο κυριαρχεί σε έναν κόσμο που κινείται στον χωροχρόνο του πραγματικού, αλλά και στη διαχρονικότητα της φαντασίας, δίχως περιορισμούς. Ιστορίες μιας άλλης εποχής ξεδιπλώνονται, συχνά σε μορφή πεζοποιήματος, σε κόσμους όπου το ρεαλιστικό και το ονειρικό στοιχείο συμπορεύονται. Ο ποιητής περιδιαβαίνει πόλεις και τόπους που ονοματίζονται, οριοθετώντας έναν πραγματικό χώρο, που ζωντανεύει μέσα από τη φωνή του πρωτοπρόσωπου αφηγητή — παρών και απών την ίδια στιγμή. Πρόκειται για μια ποίηση βαθιά βιωματική, με έντονη ποικιλομορφία και αμεσότητα».

Ακολούθησε η ανάγνωση ποιημάτων από τον ίδιο τον Παύλο Παυλίδη, ξεκινώντας με το πρώτο ποίημα της συλλογής, αφιερωμένο στη Μικρασιάτισσα προγιαγιά του. Συνέχισε με ένα ποίημα αφιερωμένο στη μητέρα του, καθώς και ένα ακόμα για τον αγαπημένο του θείο, ο οποίος τον μύησε στον κόσμο των βιβλίων.

Λίγα λόγια για τον Παύλο Παυλίδη

Ο Παύλος Παυλίδης είναι μουσικός, στιχουργός και τραγουδοποιός. Γεννήθηκε στις 13 Οκτωβρίου του 1964 στη Βρέμη της Γερμανίας, από γονείς μετανάστες, και μεγάλωσε στη Βέροια.

Από το 1987 ως το 1988, συμμετείχε στο μουσικό συγκρότημα Μωρά στη Φωτιά, που το 1988 κυκλοφόρησαν τον πρώτο, ομώνυμο δίσκο τους. Το 1989, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και δημιούργησε μαζί με τον Νίκο Καντάρη το στούντιο «Μπρανκαλεόνε». Εκεί δημιουργήθηκε το πρωτόλειο υλικό του άλμπουμ Ξεσσαλονίκη (1993), που σηματοδότησε μια νέα εποχή για το ελληνόφωνο ροκ, ως το ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος Τα Ξύλινα Σπαθιά. Στα Ξύλινα Σπαθιά συμμετείχε ως τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός έως το 2003. Το 2003 ξεκίνησε την προσωπική του πορεία, με το άλμπουμ Αφού λοιπόν ξεχάστηκα…, ενώ το 2004 δημιούργησε τους B-Movies, με τους οποίους κυκλοφόρησε έξι άλμπουμ.

Έγραψε τη μουσική για την παράσταση «Beyond Collapse», σε χορογραφία της Εύης Σούλη, στο Σύγχρονο Θέατρο (2016). Πρωταγωνίστησε μαζί με τη Μαρία Σκουλά στην παράσταση «Οδυσσέας», βασισμένη στο κορυφαίο έργο του Τζέιμς Τζόις, από τη θεατρική ομάδα Elephas Tiliensis στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών 2018. Συνέθεσε τη μουσική για την παράσταση «Φιλοκτήτης» του Σοφοκλή, σε μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα, για τη θεατρική ομάδα Elephas Tiliensis (2019-2021). Έχει γράψει τη μουσική για τη θεατρική παράσταση «Το Φυλαχτό» του Ρομπέρτο Μπολάνιο σε σκηνοθεσία Μάγδας Κόρπη.

Στα τέλη του 2021, κυκλοφόρησε το άλμπουμ Το μαύρο κουτί, με το νέο μουσικό σχήμα Hotel Alaska. Το 2024 κυκλοφόρησε η πιο πρόσφατη δισκογραφική του δουλειά με τίτλο Μπρανκαλεόνε.

Το βιβλίο Αυτή είναι η γειτονιά μου σκύλε είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2024).

Από το βιβλίο

Αυτή είναι η γειτονιά μου σκύλε

Στα δέντρα που είχαν λέξεις έβαλα πουλιά

Λες και θα σιωπούσαν κάποτε

Στα ποτάμια που κυλούσαν νοήματα έβαλα νερά

Λες και θα στερεύαν κάποτε

Τα κατέστρεψα

Και ησύχασα

Από τότε η ζωή είναι τόσο καλή και δίκαιη μαζί μου

Βλέπω ένα κορίτσι ν’ ακουμπάει ένα ποδήλατο

Σ’ ένα δέντρο δίπλα στην όχθη ενός ποταμού