Λογοτεχνική Συνάντηση στη Βέροια: Οι «Ήρωες της Αυλής» και οι «Ιστορίες Χίμαιρες» ζωντάνεψαν στο Εκκοκκιστήριο Ιδεών

Κυριακή, 18 Μαϊος 2025 23:45
Γράφτηκε από τον/την Μαρία Τριγώνη

Μια ξεχωριστή λογοτεχνική εκδήλωση φιλοξενήθηκε την Κυριακή 18 Μαΐου στον φιλόξενο χώρο του Εκκοκκιστηρίου Ιδεών στη Βέροια.

Οι συγγραφείς Κωνσταντίνος Ι. Αρώνης και Αλεξάνδρα Μυλωνά παρουσίασαν τα έργα τους «Οι Ήρωες της Αυλής» και «Backpack – Ιστορίες Χίμαιρες» αντίστοιχα. Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Ι. Αρώνη αγγίζει ευαίσθητες χορδές, φωτίζοντας ιστορίες καθημερινών «ηρώων», ενώ η Αλεξάνδρα Μυλωνά, μέσα από το Backpack, εστιάζει σε χίμαιρες και υπαρξιακές αναζητήσεις, δημιουργώντας μια αφήγηση βαθιά προσωπική και ταυτόχρονα πανανθρώπινη.

Οι εκδόσεις ΙΑΝΟΣ και ΚΟΥΚΚΙΔΑ, σε συνεργασία με το Εκκοκκιστήριο Ιδεών και με την υποστήριξη του Συνδέσμου Φιλολόγων Ν. Ημαθίας, διοργάνωσαν μια βραδιά λόγου, σκέψης, συναισθήματος και λογοτεχνικής τέχνης.

Χαιρετισμό απηύθυνε η Μάγδα Ναζλίδου, η οποία αναφέρθηκε στα βιογραφικά των συγγραφέων, ενώ η παρουσίασή τους έγινε εναλλάξ από τους ίδιους. Η φιλόλογος και πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Ημαθίας, Δέσποινα Καρυπίδου, υπογράμμισε στον δικό της χαιρετισμό τη σημασία της αφήγησης και της ανθρώπινης τέχνης, που σήμερα απειλείται από την τεχνητή νοημοσύνη.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την παρουσίαση του βιβλίου της Αλεξάνδρας Μυλωνά και την ανάγνωση ενός διηγήματός της.

Η φιλόλογος Έφη Λιακοπούλου, στην φιλολογική προσέγγιση του βιβλίου, επεσήμανε: «Το βιβλίο περιέχει εικόνες της γενέθλιας γης, ανθρώπους που πάσχουν επειδή ζουν. Ιστορίες μικρές, καθημερινές, ρεαλιστικές, που γίνονται άγριες χίμαιρες αναζητώντας τη λύτρωση. Πρόκειται για προϊόν μυθοπλασίας, 33 διηγήματα μικρής φόρμας, οργανωμένα σε δύο ενότητες: “Πάλη πάλι” και “Δίνη πανδημίας – ωδύνη”. Πολλοί οι πρωταγωνιστές: κυρίαρχη θέση έχει η τρίτη ηλικία, το χάσμα γενεών, οι "αδέσποτοι" άνθρωποι – κυρίως γυναίκες – οι αποκλεισμένοι και οι περιθωριοποιημένοι. Το ατομικό βίωμα γίνεται συλλογικό. Η αφήγηση, κυρίως τριτοπρόσωπη, κρατά απόσταση ασφαλείας, αλλά ξεχύνονται ζεστές, τρυφερές, ανθρώπινες εικόνες. Κυριαρχούν παρομοιώσεις, μεταφορές, αφήγηση σε πρώτο και δεύτερο πρόσωπο. Η Θεσσαλονίκη είναι ο αφηγηματικός χώρος, με τα τοπόσημά της και την ντοπιολαλιά. Οι ήρωες διατηρούν την αξιοπρέπειά τους. Με όρους αρχαίας τραγωδίας διαρθώνονται πολλές αφηγήσεις. Η θέση των λέξεων δημιουργεί ρυθμό – η γραφή είναι ποιητική. Ο ελεύθερος πλάγιος λόγος μετριάζει την απόσταση. Οι ήρωες δεν είναι χάρτινοι· ψυχογραφούνται. Η συγγραφέας σκηνογραφεί, οι χώροι και τα αντικείμενα πρωταγωνιστούν. Υπάρχει έντονο βιωματικό στοιχείο, πολλά από τα διηγήματα κλείνουν με επιμύθιο».

Η ίδια η Αλεξάνδρα Μυλωνά μίλησε για το βιβλίο της, τις ενότητές του, τους ήρωες και τα ζητήματα που θέτει: «Οι ήρωες είναι της διπλανής πόρτας, βιοπαλαιστές που παλεύουν στο μεταίχμιο πραγματικότητας και φαντασίας και τελικά λυτρώνονται. Τα κείμενά μου θέλησα να αποτυπώσουν το “ενθύμιο φρίκης” της πανδημίας. Η γραφή είναι για μένα ανάσα ζωής, δύναμη που αποκαλύπτει το μύχιο, ίαση της πληγής… Τι είναι η γραφή; Μια πράξη ενάντια στη σκόνη».

Το εξώφυλλο του βιβλίου αποτελεί εικαστικό έργο του Κώστα Αρώνη και, όπως σημείωσε η συγγραφέας, είναι μια εικαστική αποτύπωση του ίδιου της του εαυτού.

Στη συνέχεια, η φιλόλογος - μουσικοπαιδαγωγός Έυα Ιεροπούλου παρουσίασε το βιβλίο του Κώστα Αρώνη: «Πρόκειται για μια ιστορία, φτιαγμένη από άλλες μικρές ιστορίες, που εκτυλίσσεται τη δεκαετία του 1960 στη Θεσσαλονίκη. Κεντρικός ήρωας είναι ένα 11χρονο αγόρι, άτακτο, πεισματάρικο, περίεργο, που περιδιαβαίνει στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Ξεδιπλώνονται ιστορίες παιδικής ηλικίας με πάθη, φιλίες, αντιπαλότητες, αδικίες, αλληλεγγύη, πρώτες αγάπες και εμπειρίες, ενώ αναδύεται και η σύγχρονη ελληνική Ιστορία. Το βιβλίο δεν ωραιοποιεί την παιδική ηλικία. Η γλώσσα του είναι καθαρή, φροντισμένη, με αγάπη στη λεπτομέρεια και ρυθμό. Είναι φρέσκια, αληθινή, παιχνιδιάρικη.
Ο αφηγητής, σε πρώτο πρόσωπο, μιλά με αμεσότητα, αθωότητα, πάθος και ταχύτητα. Η εικονογράφηση θυμίζει σημειώσεις ντετέκτιβ: διαγράμματα, βέλη, κουτάκια, χάρτες συναισθημάτων. Είναι ένας μικρός θησαυρός. Το βιβλίο είναι ένα ταξίδι στο παρελθόν της γειτονιάς, της οικογένειας και του ονείρου».

Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Αρώνης παρουσίασε την υπόθεση του βιβλίου, διάβασε αποσπάσματα και εξήγησε τις προθέσεις του: «Το βιβλίο είναι ένα αφήγημα με πρωταγωνιστή τον μικρό Κωστή, που ζει σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης και αφηγείται την καθημερινότητά του. Περιπέτειες, σκανταλιές, πρώτα καρδιοχτύπια και εφηβικά πάρτι μάς ταξιδεύουν στα χρόνια της αθωότητας. Ένα βιβλίο για όλες τις ηλικίες, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Από τη μια ήταν η ανάγκη να ξεφορτωθώ σκέψεις και απορίες μιας ζωής, κι από την άλλη να μεταφέρω πληροφορίες για τα παιδιά μιας άλλης εποχής. Δεν πρόκειται για ιστορικό ντοκουμέντο, αλλά για αφηγήσεις που ανασύρουν μνήμες και συναισθήματα. Μέσα από το βιβλίο αναδεικνύονται η σχέση δασκάλου-μαθητή, οι οικογενειακοί δεσμοί, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, η απώλεια, ο σχολικός εκφοβισμός, η αναζήτηση της περιπέτειας. Η μητέρα ως διαχρονική φιγούρα ξεχωρίζει. Η εξέλιξη είναι σπονδυλωτή, ώστε να μπορεί να διαβαστεί ή να αφηγηθεί όπως ένας παππούς στα εγγόνια του. Η εικονογράφηση υπογραμμίζει πώς ο χώρος μπορεί να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή, προτείνοντας συνθήκες για μια γαλήνια, αρμονική συμβίωση».

Ακολούθησε συζήτηση με το κοινό, όπου οι συγγραφείς απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με τους ήρωες και τα θέματα των βιβλίων τους. Η βραδιά έκλεισε με τους συγγραφείς να υπογράφουν αντίτυπα των έργων τους.

View this gallery on Flickr

View the embedded image gallery online at:
https://www.pliroforiodotis.gr/index.php/news/culture-menu/book-menu/106485-logotexniki-synantisi-sti-veroia-oi-iroes-tis-avlis-kai-oi-istories-ximaires-zontanepsan-sto-ekkokkistirio-ideon#sigProIdf7480ff5db

Κείμενο οπισθόφυλλου Αλεξάνδρας Μυλωνά:

Πάλη πάλι χειρωνακτική. Δίνη πανδημίας οδυνηρή. Η αφήγηση του απελπισμένου γι' αυτό και θαυμαστού αγώνα των ηρώων και των ηρωίδων σ' αυτή την πόλη είναι χαραγματιά γραφής με τον αχό της φθοράς και τον απόηχο της αφθαρσίας. Κάθε ιστορία είναι η ελπίδα τους στον χρόνο, μα και η δική μου χίμαιρα στην πλάτη.

Γιατί η Πόπη τώρα, όταν ακούει το νταούλι να χτυπά και τη λύρα να παίζει, νιώθει κάτι ν' αναδεύεται μέσα της, κάτι να ξυπνάει - μια μνήμη αρχέγονη που τη συνεπαίρνει. Κι αρχίζει να χορεύει. Στην αρχή μπερδεύεται, στραβοπατά, χάνει το μέτρημα, κρατά όμως σταθερά τον ρυθμό με τα γόνατά της που λυγάνε. Ο ρυθμός δονεί όλο της το κορμί, το ταρακουνά, όπως η ροκ παλιά. Μόνο που αυτό το όλοι πιασμένοι χέρι χέρι σ' έναν κύκλο βρίσκει αλλιώς τη φλέβα του ανθρώπου· μπορεί και ξετυλίγει το παράπονο.

Κείμενο οπισθόφυλλου Κωνσταντίνου Αρώνη:

Το σπίτι όπου γεννήθηκα κι εκεί όπου µένω βρίσκεται στην Εγνατία, στην πλατεία των Μακεδονομάχων, από την πάνω πλευρά της πλατείας. Εκεί έχει ένα μεγάλο πάρκο που είναι καινούργιο εκτός από το σιντριβάνι που υπάρχει στο κάτω µέρος του πάρκου και που είναι διατηρημένο από παλιά. Παλιότερα, η µισή έκταση του πάρκου ήταν αλάνα και είχε πάντα παρκαρισμένα κάτι μεγάλα λεωφορεία και ήταν πολύ άσχηµα. Τώρα µε τη νέα του μορφή αυτά έφυγαν και είναι όλα µια χαρά. […]

[…] Στην κάτω γωνία από την ανατολική πλευρά της πλατείας, βρίσκεται το σχολείο µου, είναι το 37ο ∆ηµοτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης. ∆ίπλα ακριβώς στο σχολείο βρίσκεται «Η γωνιά του βιβλίου», της κυρά Χρυσούλας της Κάτου. Από εκεί παίρνουµε ό,τι µας χρειάζεται για τις ανάγκες του σχολείου, όπως τετράδια, µολύβια, χειροτεχνίες και τέτοια.

Εγώ ανακαλύπτω συνέχεια ότι κάποιο µικρό πράγµα θα µου λείπει –µια σβηστήρα ας πούµε ή µια ξύστρα– και πηγαίνω, γιατί κάθε φορά που µπαίνω µέσα για να αγοράσω κάτι, ενθουσιάζοµαι. Μου φαίνεται πως το βιβλιοπωλείο είναι µεγαλύτερο από το σχολείο µας. Είναι πολύ όµορφο να κοιτάς τριγύρω, τα βιβλία στα ράφια, τα παιχνίδια στις κρεµάστρες, µυρίζει όµορφα και η κυρά Χρυσούλα µ’ αγαπάει. Έχει κι έναν γιο, µεγάλο και ψηλό που τον λένε Γιώργο. Αυτός θέλει να γίνει συγγραφέας κι έρχεται συνέχεια στην τάξη και µας λέει εξυπνάδες και αστεία. Με κάποια από αυτά γελάµε πολύ...

Βιογραφικά

Ο Κωνσταντίνος Αρώνης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι αρχιτέκτων, ζωγράφος και εικονογράφος. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ για ένα διάστημα συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Πραγματοποίησε πολλές ατομικές και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και κόμικς στην Ελλάδα και διεθνώς. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές, δημοτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ως εικονογράφος έχει συνεργαστεί με μεγάλους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους και ως σκηνογράφος συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, καθώς και με ιδιωτικούς θιάσους της Θεσσαλονίκης. Έχει εκδώσει τρία βιβλία. Μία συλλογή διηγημάτων και μία νουβέλα από τις εκδόσεις Ιανός και ένα μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Γράφημα, ενώ περισσότερες από σαράντα ιστορίες κόμικς με σενάριο και εικόνες δικές του έχουν δημοσιευθεί από εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα και την Αμερική. Από το 2012 διευθύνει και διδάσκει ζωγραφική στα δικά του εργαστήρια εικαστικών στη Θεσσαλονίκη και στη Βέροια. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, του ΣΚΕΤΒΕ (Σύλλογος Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος), καθώς και του Συλλόγου Ζωγράφων Θεσσαλονίκης και Βορείου Ελλάδος.

------

Η Αλεξάνδρα Μυλωνά γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε φιλοσοφία και παιδαγωγικά στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και θέατρο στην Ανώτερη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και το Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ (Μεταπτυχιακές σπουδές στη Δραματολογία-Παραστασιολογία). Είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ (συνεργασίες με τους σκηνοθέτες Α. Βουτσινά, Γρ. Βαφέα, Β. Παπαβασιλείου, Ν. Σακαλίδη, Γ. Ρήγα, Γ. Καλατζόπουλο κτλ). Ως σκηνοθέτις ίδρυσε τον Φορέα Γραμμάτων και Τεχνών ΑΧΘΟΣ, με τον οποίο ανέβασε πειραματικές παραστάσεις σε διεθνείς καλλιτεχνικές διοργανώσεις (Art Villages, Βiennale Νέων Καλλιτεχνών) και το Εργαστήρι Παραστατικών Τεχνών Artis3, με το οποίο σκηνοθετεί συνθέσεις βασισμένες σε μαρτυρίες και ιστορικές καταγραφές (documentary theatre) και περφόρμανς με ειδική προσαρμογή στο περιβάλλον (sight specific theatre). Εμψυχώνει εργαστήρια δημιουργικής γραφής, δραματοποίησης και θεάτρου για παιδιά και ενήλικες και ερευνά τη σχέση του θεάτρου με την εικοναφήγηση (κόμικ). Εργάζεται στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Θεσσαλονίκης.